سوال : سلام من بیست ساله هستم و مجرد من دلم میخواد ازدواج کنم شاید برای اینکه از تنهایی در بیام اما هیچ خواستگاری ندارم در روابط اجتماعی هم خیلی ضعیفم زود هم عصبانی میشم و کارم به مشاجره میکشه گاهی این حسم را قایم می کنم گاهی نه اما کم شده با افراد غیر خانواده دعوام بشه فکر میکنم به خاطر همین مسایل خواستگار ندارم در فامیل ما من نوه ی دختر دوم بعد از دختر خاله ام هستم البته اون خیلی بزرگتره اگه بقیه دخترا از من زودتر ازدواج کنن انگشت نما میشم زنداداشم 24 ساله بود که ازدواج کرد اما اون خواستگارهشو نمی پسندید من که اصلا خواستگار ندارم و نمی دانم اگه ازدواج کنم مسئولیت هامو به خوبی انجام میدم (مخصوصا با این اخلاقم) میترسم طرف از من خوشش نیاد و خوشبخت نباشم فکر میکنم کسی که با من ازدواج کنه دوستم نداشته بلکه مجبور شده (براساس شرایط)یا فقط قصد داشته ازدواج کنه این جریان روی رفتارم اثر گذاشته ومن می ترسم بقیه بفهمند علتش چیه وآبروم بره تازه بداخلاقتر هم شدم و دوست دارم زودتر از خونه برم حوصله کسی رو ندارم (خانواده ی خیلی خوبی دارم فقط من این طوریم) ممنون میشم اگه به من بگید چه طور مثل دخترای سنگین و خوب وبا حیا که حرف از ازدواج نمی زنند تا روزی که خواستگار بیاد من هم صبر کنم و به این خاطر با داداشم بداخلاقی نکنم و تا روزی که خواستگار بیاد لحظه شماری نکنم وقتی دبیرستان بودم اصلا تو این فکرا نبودم اما حالا فکر میکنم از قافله عقب موندماما فکر می کنم اگه خیلی به این مسئله فکر کنم خدا ناراحت بشه و به خاطر ناسپاسی اصلا خوشبخت نشم تازه با این فکرها میترسم بهترین روزهای زندگی رو ازدست بدم و بعدا افسوس بخورم گرچه همه این حرفا میتونه به من ثابت کنه که اینقدر به ازدواج فکر نکنم اما درمن اثر نمی کنه اگه این طوری پیش برم شاید با کسی ازدواج کنم که بعدها متوجه بشم با آرمانهیم خیلی فاصله داره و حتی آدم ناجوری باشه لطفا کمکم کنید اگه کلی بگید من متوجه نمیشم لطفا دقیقا به من بگید چی کار کنم تا برای چیزای دیگه هم وقت بذارم و اگه کسی زودتر از من ازدواج کرد حسودی نکنم فکر میکنم با تشکر